(دادا) حرکت پوچ گرایانه ای بود که طی جنگ جهانی اول در زوریخ شکل گرفت. این حرکت ضدهنر و بی معنا، حاصل نوعی هیجان و شوک عصبی ناشی از جنگ بود که از سال (۱۹۱۵ تا ۱۹۲۲) دوام آورد. مشهور ترین نمونه آثار (دادائیست) تصویری از (مونالیزا) بود که (دوشان) نقاش فرانسوی برای آن سبیل گذاشته بود. حرکت (دادا) را میتوان یکی از مبانی سبک سوررئالیسم دانست. سوررئالیسم که ازاتحاد بعضی جنبه های کوبیسم نظیر (کلاژ و پوچ گرائی دادا) بوجود آمد. در تاریخ هنر سابقه ای دیرینه دارد بعد از زوال (دادائیسم) در (۱۹۲۲ آندره بروتون) بقیه دادائیست ها را تحت نام سوررئالیست گرد هم آورد. هدف این گروه تازه تشکیل شده این بود که هنرمند از دایره معمول ایده های تصویری و همچنین از تمام طریقه های پذیرفته شده دور کنند تا بتواند برحسب تلقین های ضمیر نا خودآگاه خویش دست به آفرینش بزند. بنابراین میتوان گفت که سوررئالیسم رویا و واقعیت را باهم تلفیق میکرد. شیوه سوررئالیسم در دو مسیر رشد کرد. یکی فانتزی و دیگری بازسازی آگاهانه جهان رویا.

شیریکو، ماگریت و سالوادور دالی